Θεραπεία και συμπτώματα των κιρσών της μικρής λεκάνης στις γυναίκες

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει ή γνωρίζουν για μια ασθένεια όπως οι κιρσοί. Ωστόσο, δεν γνωρίζουν όλοι ότι αυτή η παθολογική διαδικασία επηρεάζει όχι μόνο τα αγγεία των ποδιών, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει τις φλέβες των πυελικών οργάνων, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες.

Για να εξουδετερώσετε αυτήν την ασθένεια, πρέπει πρώτα να γνωρίζετε ποια συμπτώματα πρέπει να αναζητήσετε. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό να έχουμε μια ιδέα για το τι είναι αυτός ο τύπος κιρσών, γιατί αναπτύσσεται και επίσης ποιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισής του.

Η ουσία της παθολογίας

Οι κιρσώδεις φλέβες είναι μια παθολογία στην οποία εμφανίζονται ορισμένες παθολογικές αλλαγές στα αγγεία, εξωτερικά ή εσωτερικά. Πρώτα απ 'όλα, μιλάμε για παραμόρφωση, που σημαίνει επέκταση και επιμήκυνση των φλεβών, αλλά επιπλέον, υπάρχει αραίωση του αγγειακού τοιχώματος, καθώς και ανάπτυξη ανεπάρκειας του συστήματος βαλβίδων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδηγούν σε μειωμένη κυκλοφορία του αίματος στην αγγειακή κλίνη, ως αποτέλεσμα της οποίας το αίμα σταματά και τα ίδια τα αγγεία αρχίζουν να καταρρέουν λόγω υπερβολικής πίεσης.

Η παθολογία αποτελεί ελάχιστη απειλή στα αρχικά στάδια, αλλά καθώς εξελίσσεται, ο κίνδυνος αυξάνεται εκθετικά, ειδικά όταν πρόκειται για κιρσούς στην πυελική περιοχή.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εκροή αίματος από τα πυελικά όργανα διαταράσσεται, πρώτα απ 'όλα απειλεί τη λειτουργία των γυναικείων γεννητικών οργάνων, καθώς και διαταραχές της αναπαραγωγικής λειτουργίας.

Λόγω της στασιμότητας των κιρσών που επηρεάζονται από τις πυελικές φλέβες, συσσωρεύεται υπερβολική ποσότητα αίματος, η οποία προέρχεται από τα εξωτερικά και εσωτερικά γεννητικά όργανα της λεκάνης. Ταυτόχρονα, το αίμα δεν "αφήνει" καλά στη γεννητική φλέβα, ένα μεγάλο δικαστικό αγγείο. Λόγω στασιμότητας, εμφανίζεται οίδημα εσωτερικών οργάνων και ιστών, αναπτύσσεται μια φλεγμονώδης διαδικασία και ούτω καθεξής.

Υπό την προϋπόθεση ότι αυτή η μορφή κιρσών εξελίσσεται, συνοδεύεται από έντονες και συνεχείς επώδυνες αισθήσεις, την ανάπτυξη διαφόρων γυναικολογικών ασθενειών, υπάρχει πραγματική απειλή υπογονιμότητας.

Αιτίες των κιρσών της πυέλου στις γυναίκες

Πρώτα απ 'όλα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι κιρσοί της μικρής λεκάνης επηρεάζονται κυρίως από γυναίκες που έχουν φτάσει στην εφηβεία. Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης αυτής της ασθένειας. Αν αντλήσουμε μια αναλογία, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, μετά από 35 χρόνια, οι κιρσοί διαγιγνώσκονται με πιθανότητα περίπου 50%, ενώ στην ηλικία των 20 το ποσοστό αυτό μόλις φτάνει το 20%. Φυσικά, οι προδιαθεσικοί παράγοντες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.

Γενικά, διακρίνονται οι ακόλουθοι λόγοι και παράγοντες για την ανάπτυξη κιρσών της μικρής λεκάνης:

• Γενετική - η συγγενής προδιάθεση είναι μια από τις κύριες αιτίες όλων των τύπων κιρσών. Δεν πρόκειται για τη μετάδοση των κιρσών, αλλά για μια συγγενή προδιάθεση για την αδυναμία του συστήματος βαλβίδων, η οποία γίνεται αισθητή με την πάροδο των ετών. Η δυσπλασία ή η αραίωση των αγγειακών τοιχωμάτων είναι επίσης γενετικός παράγοντας.
• Πολύ συχνά, οι κιρσοί αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα σοβαρών ορμονικών διαταραχών. Μπορεί να είναι ορμονική διαταραχή κατά την εμμηνόπαυση ή ορμονικά προβλήματα που προκαλούνται από παρατεταμένη χρήση ισχυρών ορμονικών φαρμάκων.
• Η εγκυμοσύνη είναι ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν όλες τις μορφές κιρσών, ειδικά τη μικρή λεκάνη. Αυτός ο παράγοντας είναι πολύπλευρος, συνδυάζει τόσο ορμονικές αλλαγές όσο και αυξημένα φορτία, επειδή ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο αυξάνει την πίεση που ασκείται στα όργανα και τα αγγεία της πυελικής περιοχής.
• Υπερβολική άσκηση - με κάποια πιθανότητα, οι κιρσίδες της μικρής λεκάνης μπορεί να αναπτυχθούν εάν μια γυναίκα ασκεί σκληρή σωματική εργασία, εκτίθεται σε εξαντλητική προπόνηση ή απλώς ξοδεύει πολύ χρόνο στα πόδια της λόγω των επαγγελματικών της δραστηριοτήτων (κομμωτές, πωλητές, χειρουργοί, μάγειρες). . . Αυτό μπορεί επίσης να περιλαμβάνει υπερβολικό βάρος, επειδή η παχυσαρκία οδηγεί σε συνεχή αύξηση του φορτίου στα πόδια και τη λεκάνη και η χοληστερόλη επηρεάζει την κατάσταση των αιμοφόρων αγγείων.
• Το μετάλλιο έχει επίσης μειονέκτημα, ένας υπερβολικά καθιστικός και καθιστικός τρόπος ζωής μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κιρσούς. Η έλλειψη του κατάλληλου επιπέδου κινητικότητας προκαλεί στάσιμες διαδικασίες στην πυελική περιοχή.
• Οικεία προβλήματα, κυρίως σε σχέση με το σεξ. Αυτό μπορεί να είναι μακρά απουσία ή συστηματική πρόωρη διακοπή της σεξουαλικής επαφής, αδυναμία οργασμού και ούτω καθεξής.
• Διάφορες ασθένειες των γεννητικών οργάνων και των ενδοπυελικών οργάνων.
• Παθολογίες του καρδιαγγειακού συστήματος και πήξη του αίματος, όπως η θρόμβωση.

Κλινική παρουσίαση

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι κιρσοί της πυέλου δεν αποτελούν σοβαρή απειλή στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, αυτή η μορφή παθολογίας είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί, επειδή το κύριο σύμπτωμα των κιρσών είναι οι διευρυμένες φλέβες, παρατηρείται κυρίως στα πόδια, στην περιοχή της πυέλου, τα αγγεία εμφανίζονται κυρίως στα μεταγενέστερα στάδια της ανάπτυξης και όχι πάντα.

Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένα κλινικά συμπτώματα της νόσου και εντείνονται καθώς εξελίσσεται οι κιρσοί. Ας εξετάσουμε την κλινική εικόνα της παθολογίας:

1. Δυσάρεστες και επώδυνες αισθήσεις στην κάτω κοιλιακή χώρα. Αρχικά, αυτό το σύμπτωμα είναι ασταθές και αόριστο, ο ήπιος πόνος σπάνια ενοχλεί, κυρίως με έντονη σωματική άσκηση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ανάπτυξη της νόσου οδηγεί σε αυξημένο πόνο, γίνονται έντονοι, τραβάει τη φύση, μπορεί να είναι σταθερός.
2. Οι επώδυνες αισθήσεις κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως πρέπει να επισημαίνονται ξεχωριστά. Εμφανίζονται με την προσέγγιση της εμμήνου ρύσεως, η μέγιστη ένταση συνήθως πέφτει σε 1-2 ημέρες της εμμήνου ρύσεως. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να υπάρχει έλλειψη ή, αντίθετα, υπερβολική αφθονία εκκρίσεων.
3. Η ανάπτυξη των κιρσών στη μικρή λεκάνη συνοδεύεται από πόνο και δυσφορία κατά τη συνουσία. Όπως και πριν, ο πόνος αρχικά είναι ελαφρύς, αλλά αυξάνεται καθώς εξελίσσεται η ασθένεια.
4. Η παθολογική διαδικασία συνοδεύεται από ανωμαλίες στον εμμηνορροϊκό κύκλο, αυτό εκδηλώνεται όχι μόνο στην έλλειψη ή την αφθονία της απόρριψης, υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμμηνόρροια ή αύξηση της διάρκειας της αιμορραγίας.
5. Μπορεί να εμφανιστεί φαγούρα, αίσθημα καψίματος, οίδημα στον κόλπο και στα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Τα εξωτερικά γεννητικά όργανα και οι βλεννογόνοι μπορούν να αλλάξουν χρώμα · στα μεταγενέστερα στάδια ανάπτυξης, υπάρχει κυάνωση.
6. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρατηρούνται προβλήματα ούρησης, γεγονός που εκδηλώνεται με την αδυναμία να αδειάσει εντελώς η ουροδόχος κύστη, πόνος κατά την ούρηση και μερικές φορές ακόμη και ακράτεια ούρων.
7. Στα μεταγενέστερα στάδια της εξέλιξης των κιρσών στην περινεϊκή περιοχή, καθώς και στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, εμφανίζονται φλέβες. Τα αγγεία είναι άμορφα, συνεστραμμένα, συχνά σχηματίζουν αγγειακά «αστέρια».
8. Με σοβαρή ανάπτυξη κιρσών, μπορεί να ξεκινήσει αιμορραγία της μήτρας, αυξάνεται ο κίνδυνος εξασθένισης της αναπαραγωγικής λειτουργίας και η ανάπτυξη της υπογονιμότητας.

Συντηρητική προσέγγιση στη θεραπεία

Για μια πλήρη θεραπεία των κιρσών της μικρής λεκάνης, μια γυναίκα πρέπει να ακολουθήσει όλες τις συστάσεις του γιατρού, καθώς και να αλλάξει τον τρόπο ζωής της. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να δώσετε προσοχή στα φορτία, εάν είναι πολύ υψηλά, πρέπει να μειωθούν, εάν ο ασθενής ακολουθεί υπερβολικά καθιστικό τρόπο ζωής, είναι απαραίτητο να παίζετε αθλήματα, να κάνετε βόλτες πιο συχνά και ούτω καθεξής.

Συνιστάται στους ασθενείς με κιρσούς να προσαρμόσουν τη διατροφή τους, να τρώνε όσο το δυνατόν λιγότερο πρόχειρο φαγητό (τηγανητό, καπνιστό, γλυκό σε μεγάλες ποσότητες, αλμυρό), αλκοόλ, καφεΐνη. Είναι προτιμότερο να προτιμάτε τα λαχανικά και τα φρούτα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση, τα δημητριακά.

Επίσης, ως προληπτικό μέτρο για την εξέλιξη της νόσου και για θεραπευτικούς σκοπούς, οι γιατροί συνταγογραφούν τη χρήση εσώρουχων συμπίεσης για ασθενείς με κιρσούς.

Θεραπεία φαρμάκων

Παρά τη σημασία των προτάσεων που περιγράφονται παραπάνω, η φαρμακευτική θεραπεία εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση της συντηρητικής θεραπείας.

Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι όλα τα φάρμακα, η δοσολογία τους και η διάρκεια της χορήγησής τους, καθορίζονται από τον γιατρό.

Δεδομένου ότι ο κύριος στόχος είναι η ομαλοποίηση της ροής του αίματος και η διατήρηση της αγγειακής κατάστασης, η θεραπεία βασίζεται σε φάρμακα των ακόλουθων ομάδων:

1. Venotonics - είναι υπεύθυνα για την τόνωση των αιμοφόρων αγγείων.
2. Αντιπηκτικά - μειώστε το ιξώδες του αίματος και αποτρέψτε τους θρόμβους στο αίμα.

Παραδοσιακή ιατρική

Οι παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας δεν είναι τόσο αποτελεσματικές, αλλά σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική θεραπεία, μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς και να επηρεάσουν θετικά τη θεραπεία γενικά. Μεταξύ των δημοφιλών μεθόδων, τα ακόλουθα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά:

1. Εφαρμογή καστανιάς αλόγου για τη δημιουργία βάμματος και ειδικών κρεμών.
2. Εφαρμογή ξιδιού μηλίτη μήλου για κιρσούς.
3. Αφέψημα χαμομηλιού ή αγριόπευκου.

Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι για τη θεραπεία των κιρσών της μικρής λεκάνης, στην παραδοσιακή ιατρική, χρησιμοποιούνται κυρίως συνταγές στις οποίες καταναλώνονται στοματικά φαρμακευτικά αφέψημα και εγχύσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε αλοιφή, και ακόμη περισσότερο μια συμπίεση στην πυελική περιοχή.

Χειρουργικές μέθοδοι θεραπείας

Αξίζει να αναγνωριστεί ότι οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας δίνουν πραγματικά ορατά αποτελέσματα κυρίως στα αρχικά στάδια των κιρσών. Ταυτόχρονα, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί ουσιαστικά και η ασθένεια μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως μόνο με χειρουργική επέμβαση. Στη σύγχρονη ιατρική, υπάρχουν πολλές παραλλαγές της χειρουργικής θεραπείας των κιρσών, θεωρήστε τους πιο συνηθισμένους και αποτελεσματικούς τύπους επεμβάσεων:

1. Σκληροθεραπεία- μια ειδική χημική σύνθεση εγχύεται στον αυλό της προσβεβλημένης φλέβας, η οποία έχει σκληρυντική, δηλαδή ιδιότητες κόλλησης. Ως αποτέλεσμα, η φλέβα κολλάται μαζί, αποκλείεται έτσι από την κυκλοφορία και αντικαθίσταται από συνδετικούς ιστούς.
2. Λαπαροσκόπηση- γίνονται μικρές τρυπήματα στην κοιλιακή κοιλότητα, μέσω των οποίων, με τη βοήθεια χειρουργικού εξοπλισμού, η φλέβα των ωοθηκών απολινώνεται με σκοπό την περαιτέρω εκτομή της.
3. Ενδοαγγειακή χειρουργική- ο χειρουργός φτάνει στα προσβεβλημένα αγγεία μέσω της μηριαίας φλέβας, μετά την οποία, χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, εμβολιάζεται.